-
1 sprzeciw
m (G sprzeciwu) 1. (brak zgody) opposition (wobec kogoś/czegoś to sb/sth)- spotkać się z ostrym a. zdecydowanym sprzeciwem ze strony kogoś to meet with strong opposition from sb- wyrazić sprzeciw wobec czegoś to express opposition to sth- to budzi mój sprzeciw I object to it- powiedzieć coś tonem nie znoszącym sprzeciwu to say sth in a voice that brooks no argument2. Prawo objection- wnieść sprzeciw wobec czegoś to make a. raise an objection to sth- podtrzymać/oddalić sprzeciw to sustain/overrule an objection- sprzeciw, wysoki sądzie! objection, your honour!* * *zgłaszać (zgłosić perf) sprzeciw — to raise lub voice an objection
* * *mi1. ( opór) objection ( przeciwko czemuś to l. against sth); opposition ( przeciwko czemuś to sth); ( społeczny) resistance; powszechny sprzeciw public outcry; zgłaszać sprzeciw raise l. voice an objection; spotkać się z silnym sprzeciwem meet with fierce l. strong opposition; bez sprzeciwu zrobiła, co jej kazali she did what she was told without any objections; ton nieznoszący sprzeciwu assertive l. imperious tone; bez sprzeciwu without demur; jako wyraz sprzeciwu wobec czegoś in opposition to sth; głos sprzeciwu dissenting l. dissentient voice.2. prawn. objection; wnosić sprzeciw object; sprzeciw! objection!; odrzucać/podtrzymywać sprzeciw overrule/sustain an objection; podtrzymuję sprzeciw (objection) sustained.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > sprzeciw
См. также в других словарях:
sprzeciw — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż I, D. u, Mc. sprzeciwwie {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} protest przeciwko czemuś lub komuś, stawianie zdecydowanego oporu, niezgadzanie się z kimś lub z czymś : {{/stl 7}}{{stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
